SELFIES: Valencia 2 – San Vicente

Maandag, 25 april 2022. We huren fietsen bij de ‘Ciudad de las Artes y las Ciencias’ om door de droge bedding van de Turia te fietsen, een negen kilometer lange parkachtige oase in de stad. Het is voor een maandagmorgen behoorlijk druk in de ‘Jardines del Turia’ met fietsers, joggers, wandelaars en sporters op de vele sportterreinen. Leuke plantjes komen we tegen, zoals de gele knikkende klaverzuring (Oxalis pes-caprae) en juffertje-in-het-groen (Nigella damascena). En opvallende bomen, met name de groepjes dikbuikige kapokbomen zijn bijzonder. We staan wat langer te puzzelen bij een boom met kluwens bruine openspringende vruchten, een exotische kurrajong boom uit Australië. Vanonder heb je ook een andere kijk op de decoraties van de aloude bruggen, die nog steeds de oevers van de droge bedding verbinden.

Wanneer we door de oude stadspoort ‘Torres de Quart’ uit de vijftiende eeuw de binnenstad in fietsen voor koffie, zien we een moeder de laatste hand leggen aan de Valenciaanse klederdracht van zoontje en dochtertje. “Wat is hiervan de bedoeling?”, vragen we. En dan blijkt vandaag, de tweede maandag na Paaszondag, een Valenciaanse feestdag te zijn ter ere van San Vicente Ferrer (1350–1419), een prediker geboren in Valencia, die weer vernoemd is naar San Vicente Martir (eerste Spaanse martelaar in de vierde eeuw van onze jaartelling). Beide heiligen zijn schutspatronen van Valencia.

Vandaar al die drukte, het is een vrije dag. We volgen het jonge stel naar een tijdelijk buurtaltaar rondom de beeltenis van San Vicente Ferrer, waar bewoners uit de buurt zich in klederdracht verzameld hebben, iedereen met een boeketje bloemen in de hand. Iedere wijk van de binnenstad heeft zijn eigen tijdelijke buurtaltaar; we komen er nog verschillende tegen. Processies leiden vervolgens naar de geboortekerk van de heilige, waar in de buitenlucht alle bloemen worden ingelegd rond het hoofdaltaar met zijn beeltenis. 

Dan toch eindelijk koffie, in een oude kroeg van Valencia, Café Sant Jaume. Vervolgens een wandeling door de Botanische Tuin van de Universiteit. Prachtig de perken met acanthus die volop bloeien. Men gaat er vanuit dat de versieringen van het kapiteel van de Korinthische zuilen uit de Oudheid geïnspireerd zijn op het acanthus blad. En daar huppelt de hop, niet de liaan hop die bomen beklimt, maar de vogel hop, met zijn roodbruine verenkleed, zwart gestreepte vleugels, opvallende kuif en lange kromme snavel, waarmee hij insecten en wormen tussen de stenen uit peutert. Tot nu toe hebben we die vogel alleen een keer bewust gezien in Vietnam.

We fietsen terug naar de ‘Stad van Kunsten en Wetenschappen’ en komen langs de ‘Torres de Serranos’, de oudste stadspoort uit de veertiende eeuw. We leveren de fietsen in en nemen onze rust in het hotel.

Wanneer we in de namiddag weer in de binnenstad zijn op de pleinen rond de kathedraal, lopen we opnieuw tegen een processie aan voor San Vicente Ferrer. Ditmaal wordt zijn beeld rondgedragen op een platform vanuit de oudste romaanse poort van de kathedraal aan de ‘Plaza de la Almoina’ voor een rondgang door de binnenstad, onder begeleiding van muziek en gewapende militairen.

De kathedraal, gebouwd in de late Middeleeuwen, heeft een indrukwekkend barokke voorportaal uit begin achttiende eeuw aan de ‘Plaza de la Reina’. Tegen de kathedraal aan, maar wel apart, staat de klokkentoren ‘El Miguelete’, hét symbool van het onafhankelijke Valencia, daterend van rond 1400. Achter de kathedraal aan de ‘Plaza de la Virgen’ ligt de ‘Basilica de la Virgen de los Desamparados’ (Maria van de Hulpbehoevenden), een soort Sixtijnse Kapel met prachtige plafond schilderingen. Ook hier tegen de gevel een buurtaltaar voor San Vicente Ferrer. Aan hetzelfde plein ligt ook het ‘Palau de la Generalitat’, het presidentieel paleis van de regio Valencia.

Meer verscholen tussen de gebouwen staat de toren van de ‘Iglesia de Santa Catalina’, die met zijn barokke vormgeving uit de zeventiende eeuw minstens zo mooi is als de ‘Miguelete’. Vlakbij ligt de ‘Horchateria de Santa Catalina’. Wanneer gaan we de ‘horchata’ proeven?

Vele rijk versierde gevels – leeuwen, engelen, vleermuizen – op de gebouwen rond de ‘Plaza del Ayuntamiento’, waaronder het Stadhuis uit 1934 en het Hoofdpostkantoor uit 1922. Op één van de gebouwen een zittende figuur onder restauratie, omgeven door netten tegen afvallende ledematen. Van verre lijkt hij ingekapseld door de spinselmot.

Het wapen van Valencia wordt bekroond door een vleermuis, onderwerp van verschillende legendes, die allemaal betrekking hebben op de ‘reconquista’ van 1238.

Dan iets luchtigers in een achterafstraatje! Een schildering op een blinde muur toont een paella pan met als inhoud een uitermate rondborstige dame in plaats van kip en konijn.

Overal in de stad geschilderde voetstappen op de troittoirs met het woord ‘Colecamins’: het zijn veilige wandelroutes voor kinderen naar school.

We eten tapas met de onvermijdelijke ‘Patatas bravas’. In Valencia drink je geen sangria, maar ‘tinto de verano’ (rode zomerwijn). En dan is er nog de oranje ‘agua de Valencia’, een cocktail op basis van mousserende wijn (cava), sterke drank, sinaasappelsap en suiker.         

[Beeldverhaal: https://www.jansiemonsma.nl/452624201] 

Gepost: 15 Juni 2022