FIETSEN: Rond Almere

Terwijl de boeren met hun trekkers richting Stroe trekken, rijd ik zonder problemen de andere kant op richting Almere.

Ik weet niet of ik deze tocht op woensdag, 22 juni 2022, zal nummeren als fietstocht of als wandeltocht. Na veertig kilometer fietsen breekt mijn fietsketting – notabene op de Paradijsvogelweg – en moet ik de route afmaken door zeventien kilometer te wandelen.

Vóór ik op de fiets stapte had ik al de pest in, want ik kwam erachter dat ik mijn fotocamera thuis had laten liggen. Het aantal foto’s van de tocht, genomen met de mobiel, is dus ook nog eens zeer beperkt.

Toch maar fietstocht, want tijdens het eerste deel ben je nog scherp en vol goede moed, en na de panne is er weinig animo meer om rond te kijken en notities te maken. 

Ik start aan de IJmeerdijk bij de Jachthaven Marina Muiderstrand. De plantjes tussen de basaltblokken van de dijk hebben meteen mijn aandacht: knalrood robertskruid, heel veel bitterzoet, het harig wilgenroosje bloeit inmiddels, jonge planten vermoedelijk van de oeverstekelnoot, een prachtige moerasandoorn in volle bloei, haagwinde klimt in de rietstengels omhoog. Het is niet alleen maar rozengeur en maneschijn: Flevoland heeft een groot probleem met de reuzenberenklauw.

Waar de IJmeerdijk overgaat in de Oostvaardersdijk gaat de route landinwaarts door het Pampushout, een parkachtig bos of bosachtig park. Ik vergeet op de dijk even met de verrekijker naar Forteiland Pampus te zoeken, dat vanaf hier goed te zien moet zijn. Pampushout is, vooral in eerste instantie, beplant met populieren. Prachtige laantjes met grauwe abeel, maar ook opvallend grote stroken tuinboon. Zijn dit zaadakkers voor het wild of een bijverdienste van de boswachter?

Er wordt op een informatiebord gemeld dat in Pampushout de zevenenhalf miljoenste boom van Flevoland is geplant, een moerascipres. Ik vraag me af wie die bomen bij Staatsbosbeheer heeft lopen turven?

Een betonnen nestwand voor oeverzwaluwen wordt druk bezocht, en dan steekt in een flits een marterachtige vlak voor me het fietspad over, zo’n veertig centimeter lang, ik vermoed een boommarter.

Via een klimmetje de Oostvaardersdijk op. IJmeer en Markermeer gaan hier rimpelloos in elkaar over. Binnendijks scheert een bruine kiekendief over de rietkragen. De vogel is overwegend bruin, maar gezien de zwarte vleugelpunten zal het een mannetje zijn.   

De route vervolgt over het Lepelaarpad tussen de Lepelaarplassen en de Noorderplassen. Op verschillende punten kun je naar een kijkscherm klimmen voor uitzicht over de natte graslanden rond de plassen. Vooral grauwe ganzen, wilde eenden en tafeleenden, zilverreigers en een enkele lepelaar houden zich vandaag op in de plasdras.

Langs het fietspad zie ik de eerste bloeiende orchideeën, waarschijnlijk de rietorchis. Manshoge planten van zwarte mosterd met de hauwen strak tegen de stengel staan tussen de bloeiende vlier. Het betonnen fietspad ligt vol slakkenhuisjes. Merels met name gebruiken de verharde ondergrond om huisjes open te breken.

Op de brug over een wetering kwam ik ooit een groepje zwartbonte pinken tegen (‘Lepelaarplassen’. In: Lustrum, 2017). Nu is er een wildrooster aangebracht en vraagt een dame me angstig of de Schotse hooglanders soms verderop weer de weg blokkeren. Ik kan haar niet geruststellen, want ik moet ook die kant op. Er is overigens geen rund te bekennen.

Vogelkijkhut De Lepelaar wordt bemand door echte vogelaars met telelenzen en veel geduld. Vlakbij broeden een meerkoet en een fuut binnen schootsafstand, zeker van een telelens.

Op de dijk ligt Bezoekerscentrum De Trekvogel, met uitgebreide informatie over de Lepelaarplassen. Bij het enorme gemaal De Blocq van Kuffeler komen de twee  afwateringskanalen van Flevoland bij elkaar, de Lage Vaart en de Hoge Vaart. Ene Niels Blomberg heeft ze in een gedicht op een blinde muur van het gemaal verstrengeld. Gezien de dreiging van een nucleaire oorlog is het goed te weten dat tijdens de Koude Oorlog vanwege het strategisch belang van dit gemaal een atoomkelder is gebouwd voor het bedienend personeel. Misschien is er te zijner tijd nog een plekje vrij.

De route vervolgt over het pad langs de zuidwestelijke zijde van de Oostvaardersplassen. Ik lunch bij een picknickplaats langs het water tussen de bloeiende herik. Vóór me een grote kale vlakte met bijna uitsluitend grauwe ganzen en in de verte groepjes heckrunderen en koniks. De edelherten zitten te ver weg. De Jan van den Boschheuvel, een mooi uitkijkpunt, staat vol met reuzenberenklauw. Ik passeer Paviljoen De Oostvaarders zonder te stoppen.

Bij knooppunt 93 sta ik even stil om nieuwe instructies te lezen. Wanneer ik weer wil opstappen kronkelt er een ‘slangetje’ naast me over het fietspad. Het ging te snel om het dier goed in me op te nemen, maar hoogstwaarschijnlijk een hazelworm. Overigens zou de hazelworm niet voorkomen in Flevoland. Bij deze dus, de eerste hazelworm van de polder! Of toch een jonge ringslang?

Ik fiets langs de Lage Vaart door Almere Buiten, en raak dan verstrikt tussen de A6 en de A27 op weg naar de Gooimeerdijk. Wanneer ik eindelijk de snelwegen ben gepasseerd, vraagt een fietser me de weg naar de Floriade. Verrek, dat is waar ook! Almere is organisator van de zevende Floriade. Niets van gezien onderweg, maar het blijkt ook niet aan de rand, maar vrij centraal in de stad te liggen in het Weerwater, een kunstmatig meer dat eerst water was (IJsselmeer), toen werd drooggelegd (Zuidelijk Flevoland), en nu ‘Weerwater’ is. De zoekende fietser is aardig uit de richting. Een bezoekje staat overigens bij ons binnenkort op het vakantie programma, juist vanwege alle negatieve berichten over de zoveelste financiële Floppiade. Almere heeft onze steun hard nodig!

Op het Paradijsvogelpad breekt mijn fietsketting. Ik vervolg lopend zo veel mogelijk de geplande route langs het Gooimeer.

Heb ik nog wat gezien onderweg? Ja, behalve harig wilgenroosje begint ook gewoon wilgenroosje te bloeien. Reuzenberenklauw en nog meer reuzenberenklauw. De laatste kilometer loopt langs het Almeerderstrand. Opvallendste plant voor mij is de veldhondstong, met zijn paarse bloemetjes en vierdelige groene splitvruchtjes.

Ik sta geparkeerd bij Harbour House en kan even op krachten komen na vier uur fietsen en drie uur wandelen op het terras met een halve liter wit bier. Daar durven ze tegenwoordig tien euro vijftig voor te rekenen.

Deze Mooisteroute.nl is in principe een prachtige groene fietstocht, maar zorg dan wel dat je uitrusting en materiaal in orde zijn.

De boeren met hun trekkers zijn op weg naar huis en veroorzaken heel wat overlast op de snelwegen, gelukkig voor mij vooral in tegengestelde richting.      

[Beeldverhaal: https://www.jansiemonsma.nl/452805264] 

Gepost: 12 Juli 2022

Mooisteroutes.nl: Hof van Eden (57 km)