SELFIES: Zuid-Afrika – Nasleep

Van zondag op maandag, 24 juli 2023, volgt een goede nachtvlucht terug naar huis. Wij hebben tegen aanvullende betaling een stoel tussen ons in geblokkeerd. Dat is geen absolute garantie (niet goed, geld terug!), maar we hebben geluk en de stoel wordt niet opgevuld.

Een vlotte afhandeling op Schiphol, afscheid van de reisgenoten bij de lopende band, een shuttlebus die klaar staat om ons stante pede naar het Ibis Hotel te brengen, en een oude Opel Zafira die goed uitgerust zonder problemen start en tevreden pruttelt. Rond het middaguur zijn we thuis en kunnen beginnen met opruimen.

Woensdag krijgen Marita en ik allebei een beetje koorts. We hebben ook enkele rode vlekken op de huid, Marita één, ik twee. Bij mij houdt de koorts aan, bij Marita verdwijnt die. De vlekken jeuken niet, zijn ook niet pijnlijk, wel een beetje hard, maar in het midden worden de plekken necrotisch. Dat kan niet de bedoeling zijn!

Via uitgebreid googelen komen wij uit bij mogelijke huidmaden (myiasis), afkomstig van de Afrikaanse bromvlieg. Geen aantrekkelijke diagnose. Zeker niet als je het experiment van mafkees Freek Vonk even terugkijkt!

Op maandag – ik heb dan inmiddels vijf dagen 38,5° koorts achter de rug – samen naar de huisarts om twee problemen te bespreken: ons beider huidvlekken en mijn aanhoudende koorts. Wij leggen nog steeds niet het verband, want Marita heeft geen koorts meer.

De arts in opleiding, die we voor het eerst ontmoeten, heeft er niet echt verstand van, maar – complimenten! – bewandelt de juiste route. Hij belt in ons bijzijn met de microbioloog van Ziekenhuis Gelderse Vallei, die er wel verstand van heeft. Die komt binnen een minuut tot een andere diagnose dan wij: hoogstwaarschijnlijk rickettsiose, een bacteriële infectie meestal overgebracht door een tekenbeet. We hebben geen teek gezien, maar oké. De koorts hoort wel degelijk bij de verschijnselen, maar niet iedereen heeft er evenveel last van.

Een serologische test (bloedonderzoek), die tien werkdagen duurt, moet de diagnose bevestigen, maar de behandeling met een specifiek antibioticum mag daar niet op wachten.

We laten meteen bloedprikken en beginnen de antibioticum kuur op maandagavond. Op woensdagochtend, drie pilletjes later, ben ik koortsvrij.

De uitslag twee weken later van het bloedonderzoek is niet echt overtuigend (we mogen nog een keer bloed insturen!), maar wij zijn al lang blij dat we van de problemen af zijn.

We hebben inmiddels reisgenoten en reisorganisatie verwittigd, maar geen van de reisgenoten lijkt dezelfde infectie opgelopen te hebben. Je gaat dan zoeken waar het gebeurd zou kunnen zijn. Waar zijn wij wel en de anderen niet geweest? In ons eigen bed natuurlijk, maar ook hebben we soms net op iets andere plekken gewandeld of ons ontspannen. Daar kom je niet meer achter. Het leed is geleden, al zullen de lelijke huidvlekken nog wel enige tijd nodig hebben om te herstellen. De reisorganisatie stuurt heel attent een mooie bos bloemen.

Vijftien jaar in de tropen gewoond en gewerkt en nooit iets engs opgelopen, behalve Marita een keer geelzucht, en ik wel eens malaria. En dan vier je vakantie in de subtropen, in de winter (het was kouder dan in Nederland) en kom je thuis met een bijzonder souvenir.

Afijn, alles sal reg kom!

Gepost: 20 Augustus 2023