FIETSEN: Maaspark

Mijn wandeling van vorige week bij Maashees beperkte zich grotendeels tot Landgoed Geijsteren (W274: Geijsteren). Ietsje zuidelijker ligt Maaspark Wanssum–Ooijen, ingeklemd tussen de Maas, de Groote Molenbeek en een oude Maasarm, die loopt van buurtschap Ooijen naar Meerlo.

Een fietstocht waard. Ik kan op donderdag, 7 december 2023, mooi starten op dezelfde plek als bovengenoemde wandeling, bij horeca De Watervogel in Maashees.

Ik passeer – net als tijdens de wandeling – de Holtmeulen. Maar in tegenstelling tot vorige week draait het waterrad (onderslagmolen) vandaag wel zijn rondjes met het water van de Oostrumse Beek. Alleen wordt er binnen het gebouw niets meer met de opgewekte energie gedaan, zonde!

Het is mistig, maar het regent niet. Toch word ik behoorlijk nat omdat de bomen druipen van de dauwdruppels. Maar Maria staat droog in de Onze-Lieve-Vrouwe Kapel van Heimwee en Verlangen uit 1994. Er zijn dus op z’n minst drie straatkapelletjes in Geijsteren.

Een infobord langs de weg maakt melding van de ‘Nico van Melo’ fietsroute. Nico van Melo was een beroemd trekpaard uit het naburige Castenray. De dekhengst maakte internationaal furore toen hij met zesentwintig onderscheiden nakomelingen in 1948 paradeerde op de Nationale Tentoonstelling in ‘s-Hertogenbosch. De ‘Zeeuwse knol’, die ik vorige week tijdens de wandeling zag en fotografeerde in de buurt van de Holtmeulen, zou zomaar één van zijn nazaten kunnen zijn.

Via de dorpskern van Geijsteren bereik ik Wanssum, waar de Groote Molenbeek uitmondt in de Maas. Deze beek is ongeveer dertig kilometer lang, ontspringt in Midden-Limburg aan de rand van de Peel en stroomt via Sevenum, Horst, Meerlo en Wanssum naar  de Maas.

Hier begint het Maaspark Wanssum–Ooijen, dik vijfhonderd hectare Maasnatuur, waar het water centraal staat. Ik word dan ook gewaarschuwd dat mijn fietsroute door het meestroomgebied wel eens belemmerd zou kunnen worden door de hoge waterstand. Maar het kan net (‘It kin wol’)! Het water stroomt dunnetjes over de weg. Knobbelzwanen, zwarte zwanen, krakeenden en zelfs een solitaire mandarijneend genieten van de overvloedige watermassa. Een zwarte zwaan steekt, zonder gevaar voor eigen leven, arrogant de weg over. In de weilanden grote groepen kolganzen.

De N270 wordt hier op pijlers over dit meestroomgebied geleid en via een brug over de Maas naar Well aan de overkant. Toch liggen op deze iets verhoogde Maasoever allerlei privé terreintjes, zoals ‘Maaspalmas’, die samen de ‘Costa del Maas’ vormen.

Ik bereik het oude dorp Blitterswijck. Blitterswijck had een veertiende-eeuws kasteel, dat begin twintigste eeuw werd bewoond door een kloosterorde. Grote delen van de kloostermuur werden in 1920 door de Maas verzwolgen. Er resteert een gerestaureerd kloosterpoortje. Het kasteel werd in 1944 door terugtrekkende Duitsers opgeblazen. Op het kasteelterrein een flinke, deels ommuurde wijngaard. Ik waag me niet op het ‘Blotenpad’, al is het nu te koud voor naturisten.    

Op de muur van Café De Zwart, clubhuis van de Fanclub van Wout Poels, is de wielrenner vereeuwigd op een bijzondere muurschildering waar een echte racefiets in is verwerkt. Als je goed kijkt zie je dat zijn geschilderde rechterbeen aan de verkeerde kant van de fietsstang zit. 

Via de Veerweg kom ik langs horeca Tante Jet aan de Maas bij de veerstoep van het pontje Blitterswijck–Wellerlooi. Mijn vriend Monsieur Gérard heeft een vakantiewoning op een rivierduin in Wellerlooi. Maar of hij ooit wel eens met dit fietspontje is overgestoken? Bij Wellerlooi staat in de uiterwaarden een bijzondere ‘diabolo’ uitzichttoren, die uitkijkt over de Maas en het Nationaal Park Maasduinen.

Ook op deze oever een flink stuk bos op rivierduinen, een ideale plek voor dassenburchten. Ik vind meteen flinke plukken dassenhaar in het prikkeldraad langs de weilanden van de uiterwaarden.  

Ik bereik Kasteel Ooijen, althans wat er van over is. De huidige bebouwing dateert uit de zeventiende eeuw met vele aanpassingen in de eeuwen daarna. Oppassen wanneer je informatie over dit kasteel op internet opzoekt. Voor je het weet zit je bij ‘Kasteel van Oijen’, ook gelegen langs de Maas, maar dan in Noord-Brabant (‘Hemelrijkse Waard’. In: No.10, 2023) of bij ‘Kasteel Ooij’, gelegen aan de Waal in Gelderland (‘Land van Ooij’. In: No.10, 2023).

Ik verlaat Maaspark Wanssum–Ooijen via een brug over de oude Maasarm. Een torenvalk op een verkeersbord laat zich dicht naderen omdat hij – het is een mannetje – gefixeerd is op een veldmuisje. Een duik en hebbes!

De route volgt de linkeroever van de Maas stroomopwaarts langs Broekhuizervorst en Broekhuizen. Ook hier een kleine uitkijktoren in de uiterwaarden. Bij Broekhuizen kun je met een autoveer de Maas oversteken naar Arcen.

Op een akker is een knolgewas nog niet geoogst en zijn de ruggen bedekt met plastic ter bescherming tegen de kou. Het blijkt om knolselderij te gaan. Een oogstmachientje staat werkeloos langs de rand van het veld, diep weggezakt in de doorweekte grond.

Dichtbij ligt een grote gelige akker, waar glyfosaat is gespoten tegen de onkruiden. Geniet ervan, want over tien(!) jaar is het misschien afgelopen met dit verdelgingsmiddel.

Het toegangsweggetje naar het fietspontje Lottum–Arcen wordt gemarkeerd door een rozenboog, ten teken dat ik rozendorp Lottum nader (‘Lottum’. In: Dreamgirls, 2018). Lottum is de rozenhoofdstad van Europa, dat wil zeggen van tuinrozen, niet van snijrozen. Ik maak een mooie foto van een rozenoogstmachine in vol bedrijf. Het uit de grond trekken en het bundelen van de kleine struikjes gaat volautomatisch, maar helemaal achterop de machine is toch een arbeidsmigrant (onder een parasol) nodig om de bundeltjes netjes in een container te plaatsen. Vele struikjes hebben al gebloeid en zitten vol rozenbottels.  

Rozenakkers worden afgewisseld met bruinige velden uitgebloeide afrikaantjes (Tagetes). Rozen zijn zeer gevoelig voor wortelaaltjes en die worden gedood door de wortelsappen van deze plant. Waar komt de naam ‘afrikaantjes’ vandaan? Tagetes is een plantengeslacht uit Midden-Amerika, dus niet uit Afrika. Spaanse zeevaarders brachten de plant in de vijftiende eeuw mee naar Europa. In Spanje en Noord-Afrika zouden ze massaal aangeplant zijn in de tuinen van de uit Afrika afkomstige Moren, en dat zou de verklaring van de naam zijn. Gelukkig voor de rozentelers is er nog geen actiegroep ‘Kick out Afrikaantjes’.

In de buurt van Melderslo meldt een bord dat AH trots is op duurzame teler Driessen Blueberries. Ik kom verschillende grote aanplanten tegen van de blauwe bes.

In Melderslo staat ook langs de doorgaande weg een Vredeskapel, gewijd aan Maria, koningin van de vrede. De kapel werd kort na de inval van de Duitsers in 1940 gebouwd door een buurtbewoner (zijn grafkruis staat naast de kapel) om bescherming af te smeken: “Moeder Maria wy smeken u verkryg ons de vrede in Christus”. Met succes, lees ik. Er zijn geen soldaten uit Melderslo omgekomen en alle zestig mannen uit de omgeving keerden behouden terug van de ‘Arbeitseinsatz’ in Duitsland.

Via Tienray en Swolgen bereik ik Meerlo, waar ik de Groote Molenbeek weer oversteek. Vervolgens liggen Wanssum, Geijsteren en mijn auto bij De Watervogel binnen bereik.

[Beeldverhaal]

Gepost: 21 December 2023

Fietsknooppunten: 61, 39, 07, 13, 18, 59, 14, 58, 10, 09, 57, 56, 26, 98, 91, 82, 85, 86, 89, 54, 53, 52, 38, 08, 39, 61 (55 km)